Phyllis Lei Furumoto groeide op in Iowa (VS), vlak na de Tweede Wereldoorlog. Haar moeder, Alice, had hoge verwachtingen en was een strenge leermeester voor haar eerste kind. Deze moeder-dochterrelatie was niet altijd makkelijk, maar er was een wederzijds respect en ze begrepen elkaars aard. Toen Phyllis eindelijk het aanbod van haar grootmoeder accepteerde om met haar te werken, deed ze dat vanuit een plek van overgave aan de familieplicht. Terwijl de jaren verstreken, creëerde Phyllis een leven rond haar lot en haar rol als opvolger van Takata-sensei. Het was de perfecte taak voor haar.
Phyllis en ik verhuisden in 2008 naar Green Valley, Arizona, om dicht bij Alice te zijn zodat Phyllis meer tijd met haar moeder kon doorbrengen. Toen ik Alice beter leerde kennen, zag ik dat haar Reikibeoefening en de herinnering aan haar moeder, Hawayo, haar erg dierbaar waren. Voor Alice was Reiki heel persoonlijk, iets waar je alleen met je leraar over sprak. Dit bracht Phyllis vaak in een lastig parket en tegelijk steunde het haar om de traditie en cultuur van Reiki als een Japanse helende volkskunst hoog te houden. Alice koesterde het geschenk van Reiki zoals dat haar door Chujiro Hayashi was gegeven toen ze nog een jong meisje was. Ze had haar persoonlijke beoefening van Reiki, die ze met haar kinderen deelde toen die opgroeiden. De keuze om haar kinderen groot te brengen in plaats van Reikimaster te worden, gaf haar voldoening. Ze had een unieke plek in onze afstamming. Ze was de dochter van een grandmaster en de moeder van haar opvolger.
Phyllis wijdde er haar leven aan grandmaster te zijn van een beoefening met een afstamming. Ze steunde Reikigemeenschappen overal ter wereld met verhalen over de leringen van haar grootmoeder. Ze zette de beoefening uiteen in een klare taal, die Usui Shiki Ryoho definieerde. Overal waar ze kwam, creëerde ze gemeenschappen en inspireerde ze Reikistudenten om bij elkaar te komen en elkaar te steunen. Ze focuste op de vaardigheden die nodig waren voor heldere communicatie met compassie, zag het potentieel van een wereldwijde Reikigemeenschap en was tegelijk zelf een nieuwsgierige student.
Phyllis cultiveerde een gemeenschap van vertalers en tolken in negen talen die bij haar konden zijn in groepen overal ter wereld. Ik herinner me verschillende keren dat iemand voor haar tolkte in een taal die ze niet kende en dat ze het kon voelen als de energie van de woorden niet helemaal klopte. Voor haar tolken was het een nieuwe ervaring met de energie van de betekenis van woorden in plaats van de woorden zelf. Ze stond open voor studenten van alle beoefeningen en heeft duizenden uren aan audio- en videolessen nagelaten. Haar eerste reactie op vragen en bezorgdheden van Reikistudenten was om bijeen te komen en een ‘workshop’ aan te bieden. Phyllis hield van het mysterie van Reiki en was toegewijd aan het verkennen en overpeinzen van vragen die voortvloeien uit de beoefening van Reiki.
Deze editie van het Grijze Boek kent een gelukkige timing. Een nieuwe generatie zet de traditie van spirituele afstamming in onze beoefeningsvorm voort. Hoewel mijn rouwproces over het verlies van mijn geliefde partner doorgaat, is het een zegen om een brug, een schakel te zijn met Phyllis’ opvolger, Grandmaster, Johannes Reindl. Ik heb zijn energie gezien en gevoeld, geraakt door het mysterie van spirituele afstamming, alsof Phyllis haar licht in hem uitgiet. De duizenden Reikistudenten die zijn geraakt door de leringen van Furumoto-sensei en Reikistudenten die net aan hun reis beginnen, hebben de gelegenheid om het mysterie van Spirituele Afstamming ‘opnieuw te kennen’ en het te erkennen door hun relatie met Johannes.
~Joyce Winough
Green Valley, Arizona (VS)
1 juni 2021